ik ben goed genoeg

Het 7 minuten gedicht. Mijn Ode aan Wibe Veenbaas, waarmee ik mijn Phoenix Opleidingen reis begon. Het nieuws dat Wibe afscheid zou nemen van het leven, raakte me enorm. Een krachtige herinnering aan het einde van het leven. Hoe belangrijk het is om aanwezig te zijn in je eigen bestaan. Een herinnering aan mijn eigen reis en het afdoen van de maskers. Het zette me stil bij de diepe lessen die ik van Wibe heb mogen leren - over durven blijven en het vinden van kracht in kwetsbaarheid.

De reis begon bij de Raiffeisenlaan in Utrecht. Toen ik eind vorig jaar de opleiding Professionele Begeleiding van Organisaties begon, kwamen de herinneringen naar boven. Herinneringen waarin ik nog ‘gelukkig’ maar gemaskerd was. Herinneringen van wie ik ooit was, onwetend en verstopt. ‘Gelukkig’ getrouwd, succesvol, en ‘ongeraakt’. Maar wat ik toen nog niet wist is wat er achter die mooie maskers verborgen lag: mijn angst voor afwijzing.

Die angst zat diep. Op de achtergrond aanwezig, een stemmetje dat zei dat ik niet mocht falen. Als ik maar perfect was, dacht ik, zou niemand zien dat ook ik kwetsbaar en bang ben. Maar niets bleek minder waar.

Toen ik in 2021 alles verloor, mijn huwelijk, mijn succes en mijn ongeraaktheid, kwam ik in een diep dal terecht. Ik voelde me afgewezen. Niet goed genoeg. Het heeft me jaren gekost om daar bovenop te komen. Om weer blij en trots te zijn op mezelf. Maar na een onverwachtste confrontatie met een medestudent, werd ik teruggetrokken naar de angst. Het was opnieuw een confrontatie met de pijn van het gevoel niet goed genoeg te zijn.

Waar ik normaal mijn maskers had opgetrokken, ging ik de confrontatie dit keer echt aan. Kwetsbaar en bang. Mijn maskers van perfectie – de maskers van schoonheid en succes – begonnen af te brokkelen. Ik kon niet blijven schuilen achter uiterlijke schoonheid of mijn competenties. Zoals Karin, een van de trainers, zei: “Je mag hier ook lelijk aanwezig zijn.”

Altijd bezig met stijl, schoonheid en succes, voelde ‘lelijk’ en kwetsbaar zijn als een nederlaag. Die perfecte maskers hebben mij altijd beschermd. Ik vond het eng om ze af te doen. Maar juist in die kwetsbaarheid, in de angst, vond ik de kracht om te blijven, in al mijn imperfecties.

Waar ik mezelf al mijn hele leven lang voor bescherm, was uiteindelijk mijn grootste geschenk. De afwijzing bracht me terug naar mezelf. Met mijn maskers probeerde ik de afwijzing te vermijden, maar juist daardoor vermeed ik de belangrijkste vraag: ben ik dan echt niet goed genoeg?

Ik verschuilde niet langer, ik vluchtte niet meer. Ik bleef, in de spanning en mijn onzekerheid. En precies daar ontdekte ik iets dat ik nooit eerder zag: Ik bén goed genoeg, ook in mijn kwetsbaarheid en mijn ‘lelijkheid’. Ik voel me niet langer afgewezen door afwijzing. Ik heb niets langer te verbergen of te bewijzen. Ik laat mijn angsten los, ik mag er zijn. Ongemaskerd durf ik nu te zeggen: ik ben niet langer bang om goed genoeg mezelf te zijn.

DIANA VERWEIJEN

Meld je aan voor updates over de podcast en meer nieuws!
Openingstijden
Maandag 9:00 tot 21:00
Dinsdag gesloten
Woensdag 9:00 tot 21:00
Donderdag 9:00 tot 21:00
Vrijdag 9:00 tot 21:00
Zaterdag gesloten
Zondag 9:00 tot 21:00
Contact
Diana Verweijen
Avenue Carnisse 221
2993MD Barendrecht
Nederland
0650713688 info@dianaverweijen.com
Copyright
©2025
Diana Verweijen All Rights Reserved.